گیتار به سازهای گروه کوردوفن Cordophones تعلق دارد ، از این جهت که سیمهای آن در اثر ارتعاش تولید صدا میکنند. به هر حال گیتاری که به شکل امروزی میبینیم ، نتیجه تکامل آن در طی قرنهاست.

بقیه در ادامه مطلب

عده ای بر این عقیده اند که گیتار از مصر سرچشمه گرفته استو عدهای نیز بر این نظرند که آن از سیتارای یونانی-آشوری Greek Assyrian Cithara که بوسیله رمیها به اسپانیا آورده سده گرفته شده است.

اما به نظر می رسد که جد بزرگ تمام سازهایی که ما به عنوان کوردوفون از آنها یاد کردیم یک کمان موسیقی باشد که تنها یک سیم ساده به دو سر آن متصل بوده است که با کشیدن و رها کردن سیم صدایی در کمان ایجاد میشده که این صدا بوسیله یک تقویت کننده صوت که به آن متصل بوده تقویت میشده است.

از آنجائیکه این سیم تنها یک صدای ساده ایجاد میکرده برای داشتن چندین صدا ابتدا یک سیم دیگر و سپس چندین سیم به اندازه های کوتاهتر به کمان بسته شده و از این طریق چندین صدا تولید گردیده.

ازدیاد این سیمها و افزوده شدن یک جعبه تشدید صوت منجر به اختراع چنگ کمانی Harp Arqueeگردید. سپس سازی متشکل از مجموعه ای از سیمها به نام لیر ظهور کرد که در آن سیمهایی به طول مساوی کار گذاشته شد.
یونانیها دو نوع لیر داشتند ، یکی به نام لیرا و دیگری به نام کیتارا، کیتارا بوسیله رمیها تغییر شکل یافت و نام گیتار نیز از همین کلمه گرفته شده است .

بعدها رو می ها برای نخستین بار سازهایی چون سیتارا ، پاندورا Pandora و فیدیکولا Fidicula را نواختند و از این راه آلات کوردوفن در تمام اروپا رواج یافت.
در واقع نخستین گیتارهای واقعی در آغاز دوره رنسانس به ظهور رسید . این گیتار ها به دلیل داشتن بدنه ای باریک و شکلی مدور متمایز بودند.

به تدریج در قرنهای چهارده و پانزده پسوندهای موریسکا و لاتینا حذف شد و در سراسر اروپا آلات موسیقی خانواده گیتار با اسمهایی از قبیل : گیتارا ، گیترنه،گیترن Giteren( سازی سیمی مفتولی و منسوخ شده شبیه به گیتار که به زبان فرانسوی گیترنه و به زبان اسپانیایی گیتارا گفته می شد.) و شیتارا معین شدند.

در همان زمان گروه زیادی از سازهای خانواده کوردوفن ، با اسمهایی از قبیل: ویهوئلVihuelaا در اسپانیا و ویولا Viola در ایتالیا خوانده می شدند.

بعضی از این سازها با آرشهde arco ، بعضی با مضراب de penolaو بضی دیکر هم با انگشتde mano نواخته می شدند.

از ویهوئلای انگشتی ( ویهوئلا دمانو ) نوعی گیتار پدید آمد.
درطی قرنهای چهارده و پانزده در شکل گیتار و ویهوئلا تغییرات قابل توجه ای بوجود آمد به تدریج در پهلوهای آنها فرورفتگی ایجاد شد و در قرن شانزده هر دو ساز آشکارا شبیه گیتار شدند.

در قرن شانزده این دو ساز در اسپانیا بسیار رایج بودند و نوازندگی با انگشت به حدی عمومیت پیدا کرد که پسوند de mano در این کشور به کلی از اسم این سازها حذف شدند.
از آن پس گیتار بدنه ای بزرگتر و شکلی مدورتر به خود گرفت. انواع گیتار از نظر نحوه تقویت صدا گیتارها به دو دسته بزرگ گیتار آکوستیک و گیتار برقی و چند دسته کوچک‌تر تقسیم می‌شوند.

• گیتار آکوستیک گیتاری است که وسیله‌ای جز بدنه آن صدای سیم‌ها را تقویت نمی‌کند.

  • گیتار کلاسیک

  • گیتار موسیقی محلی یا گیتار فولادی که سیم‌های فولادی دارد.

  • گیتار فلامنکو

  • گیتار آکوستیک جاز

• گیتار برقی

  • گیتار برقی جاز

گیتار کلاسیک نه تنها یک سبک موسیقی مشخصی را ارایه میدهد؛ بلکه نزدیکی کاملی به ساز را که کاملا با بقیه ی سبکها تفاوت دارد (مانند جز؛ بلوز و... ) به وجود می آورد.
▪ گیتار کلاسیک؛ سنتی طولانی از تکنیکها و تمرینهاست که نوازندگان و آهنگسازان در طی سالیان دراز رعایت کرده اند و هنوز هم به آنها وفادارند.
برای نواختن آثار شاخصی از باخ؛ بتهوون و.....باید آن را در سبک کلاسیک بنوازید. حتا اگر هیچ قصد جدی مبنی بر گیتاریست کلاسیک شدن ندارید؛ میتوانید در مورد تن؛تکنیک و عبارت بندی با تمرین تکنیکهای کلاسیک بیشتر بیاموزید.
البته این موضوع نباید موجب سردرگمی شما شود؛ زیرا موسیقی کلاسیک سرشار از قواعد معین و قوانین انعطاف ناپذیر است.
بسیاری از گیتاریستها که در هر دو حیطه ی کلاسیک و پاپ وارد هستند؛احساس میکنند که بعضی جنبه‌های موسیقی گیتار کلاسیک آزادی گراتر هستند و این دشواری در قواعد باعث شده که آنها سعی کنند تکنیکهای کلاسیک را در نواختن موزیک پاپ و راک تلفیق کنند.
▪ به عنوان نمونه: استیو هو؛ مایکل هجز و چت اتکینز هر کدام به نوعی تکنیکهای کلاسیک را با سبکهای بی نظیر خود تلفیق کرده اند.

گیتار فلامنکو

گیتار الکتریک

گیتار برقی یا گیتار الکتریک نوعی گیتار است که صدای آن به وسیله تقویت کننده‌ای الکتریکی تشدید و یا تغییر می‌یابد.